کاش می شد در ناشناخته مکانی غریب
به دیدار خورشید می رفتیم
دستهایمان را به دستان مهربان اسمان میدادیم
و دلنگرانی هایمان را قسمت می کردیم
کاش میشد ان پسرک فال گیر
برایمان فال بگیرد
و با هر جمله اش که مرا در اتش اضطراب می سوازند
نگاه مطمئن تورو ببینم
و ارامش دریای طوفانی دلم را حس کنم
کاش میشد در سرزمین پونه های وحشی دل
به عروسیه عروسکها می رفتیم
و دل به مهتاب می سپردیم
تا از زیبایش حلقه ی زیبایی درست کند
بر سر من و تو بگذارد
کاش میشد سوار بر اسب بی قرار مجنون شویم
و تا کویر تشنه ی عشق پیش برویم
و بر خار های بیابان " عشق " را حک کنیم
کاش میشد زیر درخت نارون به دستان من و تو
زنجیر می زدند
و ما تا ابد برای هم می ماندیدم
و مرز بودن ها و نبودن ها را طی میکردیم
کاش می شد......

به من بیاموز!

به امید قبولی طاعات و عبادات  همه شما عزیزان در این ماه عزیز و پربرکت   به من بیاموز!   ای تو که مهر و محبت در وجودت است ، مهربانی را به من بیاموز !   ای تو که عاشقی و خون عشق در رگهایت جاریست ، معنای عشق را به من بیاموز!   ای تو که مرا دوست داری و دیوانه وار عاشق این قلب بی احساس منی ، احساسات    عاشقانه ات را به من ابراز کن !   مرا ببخش اگر مثل تو عاشق نیستم ، مرا ببخش اگر مثل تو اینهمه با احساس و مهربان    نیستم!   اگر تو دریایی ، من یک کویر خشک و بی جانم ، اگر تو بهاری ، من همان خزان    سرد و بی روحم!   ای تو که خودت همان عشقی ، و وجودت سرشار از احساسات عاشقانه است به من   بیاموز چگونه ابراز عاشقی کنم!   مرا ببخش اگر شبها مثل تو با چشمان خیس به خواب نمیروم!   مرا ببخش اگر مثل تو غروبها دلتنگت نیستم !   اما بدان من هم یک عاشقم ، بدان که کمتر از تو وبیشتر از هر کسی دوستت دارم!   آری من هم یک عاشقم ، عاشقی کم احساس تر از تو ، و با احساس تر از عشق!   ای تو که خودت معنای محبتی ، به من محبت برسان تا شاید با محبتهای تو ، قلب من   نیز جان بگیرد و به تو عشق بورزد!   اگر تو یک شعر تازه ای ، من یک داستان غم انگیزم!   اگر تو  یک شاعر پرآوازه ای ، من یک نویسنده خسته ام!   ای تو که خودت بهترین معلم عشق در دنیایی ، به منی که از عشق هیچ نمی دانم   معنای عشق را بیاموز!   بیاموز که چگونه با تو باشم و چگونه در این طوفان دریا قایق نجات تو باشم...   آری اگر تو  مرا دوست داری ، من کمتر از تو ، کمتر از خدا ، و بیشتر از هر کسی   دوستت دارم